Dina carita
pawayangan - nu nelah Babad Lokapala - kocap aya hiji satria nu karek lugay ti padepokan, ngaranna Raden Bangbang Somantri. Inyana geus panceg niatna hayang kumawula ka raja nu dianggap leuwih
luhur elmuna. Nya nu dijugjug teh karajaan Maespati, da ceuk beja nu jeneng
raja Prabu Arjuna Sasrabahu kawentar digjaya sakti
mandraguna.
Sanggeus
cunduk ka payuneun raja, Bangbang Somantri waleh nembrakeun pamaksudanana. Sakedapan Sang
Prabu hemeng.
“ Taya
bayana andika
kumawula di dieu..” Saurna.
“ Tapi
wayahna rek
dipentes heula… Jung indit ka Magada jadi utusan kaula. Di Magada aya saembara
marebutkeun putri Citrawati. Mun andika bisa meunangkeun eta saembara sarta
masrahkeun Nyi Putri ka kaula, andika ditarima kumawula didieu…”
“Dawuh
timbalan Gusti..” walon Bangbang Somantri nyanggupan.
Gancangna
carita, Bangbang
Somantri miang ka Magada diiring ku para ponggawa. Caritana nya anjog ka nu dijugjug, tempat
saembara di Magada. Dewi Citrawati calik gedengeun ingkang rama nyakseni nu
bitotama. Sakitu geulisna, pantes mun
loba pisan nu
marikayangna.
Kajurung ku
hade milik bari leber wawanen tur mibanda kadigjayaan, dina derna milu saembara
ngadu jajaten, Bangbang Somantri kabiruyungan unggul. Euweuh nu bisa ngungkulan
kana kasaktianana. Kukituna nu geulis
Putri Dewi Citrawati teh kacangking ku inyana. Tangtu bae
jadi kabungah jeung kareueus, lantaran bakal bisa nembongkeun
kadigjayaan ka Sang Prabu Arjuna Sasrabahu.
Bari
ngaboyong Sang Putri rek mulang ka Maespati, Bangbang Somantri teu weleh ngarasa
reueus ku kadigjayaanana sorangan. Boga rasa bener manehna teh sakti
manggulang-mangguling. Teu karasa
jorojoy aya niat hayang ngajajal Sang Prabu. Saha nu nyaho kadigjayaanana sarua
jeung aing atawa boa sahandapeun aing, ceuk pamikirna. Rasa ajrih ka raja
sakedapan leungit, nu timbul ujub jeung nguntup hayang nyoba kasaktianana.
Kukituna
basa nepi ka tepis wiring, reg eureun sarta ngajurungan ponggawa sangkan
nepungan raja di karaton. Pokna, “ Bejakeun ka Sinuhun, putri
moal disanggakeun, mun butuh cokot kadieu…”
Cenah kitu talatahna.
Ngadangu
iber ti ponggawa, sakedapan mah Sang Prabu Arjuna Sasrabahu ngaheneng. Aya oge
raosna asa diunghak. Tapi bubuhan raja linuhung, teu gasik bendu. Anjeunna
nyaosan kahayang nu jadi utusanana.
“ Aya naon andika ngageroan kaula kadieu..?” Saur Sang
Prabu leuleuy , sanggeus amprok jeung Bangbang Somantri.
“Ampun
Gusti…” Walon Bambang Somantri bari brek nyembah tapak deku.
Derekdek ku
inyana dicaritakeun, yen hayang
ngajajal heula kasakten Sang Prabu, da keur naon cenah kumawula mun kadigjayaan
Sang Prabu teu saluhureun. Ngadangu kitu Sang Prabu mesem.
“ Hade,
kahayang andika ku
kaula dicumponan…” Walerna.
Der ngadu
jajaten antara Bambang Somantri ngalawan Prabu Arjuna Sasrabahu. Pohara rongkahna puguh papada sakti jeung digjaya.
Sang Prabu nu kawitna mah ukur sahinasna ngayonan Bangbang Somantri, lami-lami ngaluarkeun ajian pamungkasna, nyaeta
ajian triwikrama. Ana jelegjeg teh salirana ngaageungan mapakan
gunung. Bangbang
Somantri diranggeum ku sapalih pananganna. Nu diranggeum teu walakaya iwal ti
koceak – dengek.
“
Tobaaat…ampuun Gusti…….” Ceuk Bambang Somantri ngarasa taak.
Sang Prabu
teu tega ningal kitu mah. Sot Bangbang Somantri dilesotkeun.
Tuluy anjeunna mulih deui kana jirim aslina. Bangbang Somantri ngarumpuyuk, bari lumengis menta dibere ampun.
“ Cukup
sakitu Somantri..? “ Saur Sang Prabu
Nu ditanya
ukur ceurik bari nyuuh na sampean raja.
“ Mun andika
masih hayang kumawula ka kaula…” Saur Sang Prabu deui.
“ Jung
geura indit ka Gunung Untara, pindahkeun Taman Sri Widari ka Maespati. Mun bisa,
maneh ditarima ku kaula..”
Bangbang Somantri da puguh
kacida hayangna kumawula ka Prabu Arjuna Sasrabahu, nyanggupan. Sok
sanajan bari bingung, puguh teu nguntup. Undur ti payuneun raja,
inyana niat mulang heula ka padepokan, sugan aya bongbolongan ti nu jadi kolot.
“ Naon nu jadi kasusah teh kang Mantri…?” Ceuk
Sukrasana adina, barang tepung di padepokan.
“Nyaeta
akang teh dipentes ku Sang Prabu kudu mindahkeun Taman Sri Widari ti Gunung
Untara ka Maespati, tapi akang teu bisa…” Walon Bangbang Somantri bari sedih.
“ Alaaaahh
…nu kitu mah babari
!…” Ceuk Sukrasana
“ Sok ku uing dibantuan, tapi
engke uing milu ka Maespati, heuheuh…?”
Bangbang Somantri sajongjongan
mah kaget, percaya teu percaya. Tapi ahirna teu burung ngaenyakeun .
Kersaning
para Dewata, ku kasaktian Sukrasana nu wujudna buta, Taman Sri Widari sakedet
netra pindah ka Maespati. Atuh plong Bangbang Somantri teh asa bungangang nu
taya hinggana. Tapi orokaya Sukrasana nagih jangji. Maksa hayang milu ka Maespati. Ari Bangbang Somantri da puguh teu
hayang mawa, lingsem ku wujudna Sukrasana nu sakitu goreng patutna.
Keukeuh nu
hayang milu, keukeuh nu embung mawa, antukna Sukrasana disingsieunan ku panah.
Dihin pinasti anyar pinanggih, Sukrasana lain sieun kalah ngarontok kana
gondewa nu geus sapentang-pentangeun. Atuh bres bae panah teh nanceb kana beuteungna.
Sukrasana tiwas sapada harita.
Pungkasan
carita, Bangbang
Somantri miang deui ka Maespati sarta tinekanan kumawula ka Prabu Arjuna
Sasrabahu. Ceuk galur carita, jaga waktu Bangbang Somantri tarung jeung Rahwana,
arwah Sukrasana nyurup ka Rahwana sarta males ka Bangbang Somantri, nepi ka ieu
satria teh tiwas. Cenah ieu teh jangji Sukrasana samemeh ngaleupaskeun nyawana…*
--------------------------------
Ditulis ku
Mang Nanang.
Galindeng.blogspot.com
Tidak ada komentar:
Posting Komentar