Di sisi leuweung
aya walungan gede, caina ngagenyas herang. Dina hiji mangsa sakadang peucang anjog ka dinya,
ngahaja hayangeun nginum. Bakat ku hanaang teu barang pikir, rot we nginum
saseubeuhna. Keur jongjon ngalegik, ana gep teh sukuna digegel ku buaya.
Sakadang peucang reuwas. Tapi manehna
nyoba neger-neger maneh.
“ Ku naon ari
sia bet ngegel kai, da ieu suku uing mah ….” Ceuk peucang bari nancebkeun
popongkol ka deukeut sukuna nu digegel ku buaya.
Nadenge kitu
buaya ngaleupaskeun suku peucang, gep kana regang. Peucang geuwat ngagajleng ngajauhan.
“ Dasar sato
bodo siah… puguh bener nu digegel ku sia teh suku aing….” Ceuk peucang
ngajejeleh bari nonggengan. Buaya bati ambek. Tapi teu bisa majar kumaha da
peucang tuluy mabur ke jero leuweung.
Kocap
sababaraha waktu ti harita, peucang anjog deui ka lebah dinya. Manehna
hayangeun meuntas, ngan teu wani nenjo cai ngagulidag. Sok komo barang nenjo
buaya nu kungsi dilejokeun tea keur calangap pikasieuneun . Tapi dasar sato
pinter, manehna ujug-ujug manggih akal.
“ Sakadang
buaya..!” Cenah ngagorowok.
“ Uing ngahaja
kadieu rek seba awak ka silaing..”
Ngadenge kitu
buaya curinghak, atoh. “ Rek seba awak…… ?” Tembalna.
“ Sok atuh sia kadieu ku aing rek dihakan…”
Cenah bari ngadeukeutan peucang.
“ Enya heug ….” Ceuk peucang. “ Ngan da awak uing mah bisa ngagedean moal beak ku
hiji buaya…”
“ Jadi kudu
kumaha..?” ceuk buaya.
“ Geroan balad
silaing, kudu ku tujuhan hayang beak mah…” Jawab peucang.
Teu talangke
buaya teh ngaleos rek ngageroan batur-baturna. Teu sawatara lila geus jol deui,
rabul jeung ngaronghok hareupeun peucang.
“ Atuh tong
tinglaliud kitu, sok ngajajar ti sisi belah ditu nepi ka sisi belah dieu. Ku uing rek diitung jejeg tujuhan…?”
Ceuk peucang. Buaya nurut, heg maranehna ngajajar: nu hiji ngajepat ka girang, nu hiji
deui ngajepat ka hilir. Kitu jeung kitu selang sekar, nepi ka siga cukang.
“ Caricing
nya, ku uing rek diitung heula…” Ceuk peucang bari tatan-tatan rek
ngagajleng.
Tuluy
manehna ngawahan, geus kitu jleng kana tonggong buaya nu pangdeukeutna.
“ Hiji….” Cenah
sanggeus cle dina tonggong buaya ka hiji.
Tuluy
ngagajleng deui kana tonggong buaya ka dua. “ Dua…! “
Kitu jeung
kitu, nepi ka sisi belah ditu. Sanggeus aya dina tonggong buaya nu pang tungtungna, peucang ngagajleng
ka darat, bari surak. “ Horseeehhh….!! “ Cenah pohara bungahna.
Buaya ting
polohok. Kakara ngarti maranehna dilejokeun ku peucang.
Ari peucang
tuluy ngincid ka leuweung bari samemehna ngajejeleh ka buaya. “ Dasar sato bodo siah…. Belegug ! Kalah awak we galede……!”
Cenah.
Buaya ting
laleos, handeueul jeung ambek katipu ku peucang……….*
-------------------------------------------
Didongengkeun deui ku Mang Nanang
Tidak ada komentar:
Posting Komentar